Galatasaray - Netanya : 6 - 0

Galatasaray-Netanya maçının ardından, çoğu gazeteler ve yazarlar Galatasaray'ı dünyanın en iyi takımı ilan edecektir. Üç gün sonra Gaziantep maçında olası bir puan kaybında ise Rijkaard'ın futbol bilgisi sorgulanacaktır. Ben maç analizine girmeyeceğim, çünkü Galatasaray'ın karşısında çok zayıf bir takım vardı. O yüzden benim aklımda Netanya maçından kalanları paylaşmak istiyorum :

• Maç sonu röportajı Johan Neeskens'in vermesi Galatasaraylılar için çok güzel bir andı. Maç sonunda ve başında tribünler stadyumu "Frank Rijkaard" diye inletirken, Rijkaard'ın röportajı hakkını Neeskens'e vermesi çok güzel bir incelikti.


• Nonda sakat olmadığı sürece çok iyi bir oyuncu olduğunu dünde gösterdi. 6+2 gibi dünyanın en saçma kuralında Baros'un yedeği olabileceğini hatta zorlayacağını dünde gösterdi. Zaten Nonda'yı gönderirken para vermek, alınacak insana bonservis parası vermek, alınacak futbolcunun takıma uyumu beklemek bence çok saçma olacaktır.


• Uğur'un, Aydın'ın ve Linderoth'un geri dönüşleri çok etkileyiciydi. Karşılarındaki takım ne kadar kötü olsada başarılı oyunları ileriki günler için umut saçtı.


• Mor formalara alışmak zor oldu, renk olarak güzeldi ve yeşil zemin üstünde güzel duruyordu ama ilk 10 dakika maça konsantre olmak çok zordu. Beklediğimden daha çok mor formalı insan gördüm tribünlerde. Benim açımdan mor formanın en büyük avantajı "ülker" yazısının çıkarılabilmesidir.


• Cesar Prates'ten sonra Galatasaray ilk serbest vuruş golünü attı. Golü atan futbolcunun 3 senedir bu kadroda olduğunu ve ilk defa serbest vuruş kullanmasına izin verilmesi biraz düşündürücü.


• 6'ıncı golden sonra Arda'nın havalara sıçraması, Rijkaard'ın yüzündeki mutlu ifade, iki sene öncenin bir Türkiye kupası maçında Ümit Karan'ın sonradan oyuna girip gol attıktan sonra, gol sevincini yaşamak isteyen arkadaşlarını elinin tersiyle itmesini aklıma getirdi.

Dünkü maçın skoru çok ihtişamlıydı, umarım tüm Türk takımlarının avrupa kupası maçları bu kadar mutlu, kuraları da bu kadar şanslı geçer.